Al 32 jaar is Ineke Renema een vertrouwd gezicht voor de gasten van Grand Hotel Wientjes. Met enorm hart voor het bedrijf zet ze zich dagelijks in om het Bilderberggevoel te creëren. Ineke is begonnen als directiesecretaresse bij Frans junior, de kleinzoon van de man die 90 jaar geleden de Burgemeesterswoning ombouwde tot een hotel. Ter ere van het 90 jarig bestaan, laten we Ineke graag aan het woord.
“In 1929 heeft Grand Hotel Wientjes haar deuren geopend. 3 generaties Wientjes verder vieren wij haar 90-jarig bestaan”, zegt Ineke met een trotse blik in haar ogen. Hoe het allemaal begon? Het is 1928. De statige burgemeesterswoning aan de Stationsstraat in Zwolle staat te koop. Frans Th. Wientjes senior, op dat moment al eigenaar van Hotel Meiberg in Zwolle, ziet zijn kans en koopt de woning om het uit te breiden tot hotel. Grand Hotel Wientjes is geboren. In de jaren die volgen groeit het destijds enige hotel in de stad uit tot een begrip in Zwolle. 28 Jaar later neemt zijn zoon, Frans J.M. Wientjes, het stokje over. Ruim 30 jaar geleden werd de derde generatie, de toen nog 27-jarige Frans Th. Wientjes junior, de laatste hoteldirecteur van de Wientjesfamilie.
“Het is een familie waarvoor je aan het werk bent en dat geeft een heel prettig gevoel, omdat je weet voor wie je het doet.”
Ineke werd vanaf het eerste moment verwelkomt door de ‘familie’, zoals Ineke de familie Wientjes noemt. “Toen ik begon bij Wientjes, woonde de familie nog in het hotel. Ik maakte al gelijk kennis met de moeder van Frans junior, die gezellig aan een glas wijn in haar woonkamer zat. Dat was zo persoonlijk.” De ouders van Frans junior verhuisden vrij snel naar een boerderij in de buurt. Frans junior heeft met zijn eigen vrouw en kinderen nooit in het hotel gewoond, maar ondanks dat bleef het familiegevoel in het hotel bestaan. “Ze behandelden me als familie. Frans junior’s gezin kwam ook vaak eten op kantoor. Dan zeiden ze: ‘eet even mee’. Dat maakte het heel bijzonder. Het is een familie waarvoor je aan het werk bent en dat geeft een heel prettig gevoel, omdat je weet voor wie je het doet.”
Grand Hotel Wientjes is een begrip in Zwolle. De familie Wientjes is in de geschiedenis van Zwolle verweven. “Vroeger kwamen er alleen maar chique mensen in het hotel. Vertegenwoordigers, zoals assistenten, kwamen hier niet. Dat is nu wel veranderd. We zijn allemaal heel toegankelijk en persoonlijk. Je wordt heel open en warm ontvangen met een handdruk, zodat de gast zich gelijk welkom voelt. Hierdoor komen gasten ook terug. Pasgeleden kwam er bijvoorbeeld een Zwitsers gezin op bezoek, die al in het hotel kwam toen Frans junior hoteldirecteur was. De man van de familie is ziek en de moeder en de dochter wilden hem nog één keer meenemen om afscheid te nemen. We hebben zoveel goede herinneringen aan dit gezin, zij hebben hier zoveel meegemaakt. Je hebt met hen een band opgebouwd. Je leert ze echt persoonlijk kennen. Heel bijzonder dat sommige gasten al zo lang in het hotel komen.”
“Het Wientjesgevoel is er nog steeds. Het voelt als één grote familie.”
Ineke heeft zoveel meegemaakt in Grand Hotel Wientjes met de familie Wientjes en alle collega’s. “Ik heb een hele leuke tijd gehad met de familie Wientjes, waarin we veel beleefden”, vertelt Ineke met een lach op haar gezicht. “We zijn toch met een stel van 7 mensen overgebleven die hier nu nog werken. Wij zijn erg op elkaar ingespeeld. Het Wientjesgevoel is er nog steeds. Het voelt als één grote familie. Succesmomenten delen we ook samen. Bijvoorbeeld toen onze chef-kok Hein Willemse ‘De Goude Koksmuts’ won, werd dit groots gevierd door alle medewerkers. We leven met elkaar mee.”
Een ander succesmoment is het 60-jarig bestaan van Grand Hotel Wientjes, waarbij ook officieel afscheid werd genomen van de tweede generatie van de Wientjes familie. “Tijdens dit jubileum hebben we een receptie georganiseerd om afscheid te nemen van de oude Wientjes generatie en hebben we de nieuwe generatie verwelkomd. Het kwam allemaal samen. In de hal stond een uit suiker opgetrokken model van Grand Hotel Wientjes, die de keukenmedewerkers hadden gemaakt. Ook hebben we het hotel ingepakt door een grote strik op het dak van het hotel te plaatsen”, vertelt Ineke lachend.
“Als de kantine muren konden praten, dan zouden ze heel wat verhalen vertellen.”
“Alle medewerkers kwamen ’s nachts bij elkaar. ’s Ochtends hebben we de familie opgehaald voor een ontbijt in hun oude huiskamer. Ze wisten helemaal van niks. Frans junior was daar niet van gecharmeerd, want hij had graag de regie in handen. Dit bleek ook toen alle medewerkers tijdens de receptie weg liepen om zich voor te bereiden op de musical voor het afscheid van de oude generatie Wientjes. Repeteren deden we altijd bij Ebo’s ouders in Steenwijk. Ebo heeft al zoveel meegemaakt in het hotel, want hij werkt hier het langst. We konden niet in Zwolle oefenen, omdat alles in het geheim moest. De musical was een groot succes en Frans junior vond het prachtig. Zo zong ik een lied met de tekst ‘Als de kantine muren konden praten, dan zouden ze heel wat verhalen vertellen.’ Als je het familiegevoel hebt, dan ontstaan er dit soort dingen.”
Tijdens het jaarlijkse Client Event voerde de crew ook regelmatig een musical op. “Voor de teambuilding is dat enorm leuk”, vertelt Ineke. “Uit alle afdelingen deden de medewerkers mee, zelfs Frans junior. Als je dit soort leuke dingen organiseert, dan blijft het mensen bij. Het was zo succesvol.”
“Er werd echt in de medewerkers geïnvesteerd.”
Frans junior vond teambuilding ook een belangrijk punt en zette dit dan ook regelmatig op de agenda. Ineke kijkt hier ook met enthousiasme op terug. “We gingen regelmatig survivallen in de Ardennen met de chef-kok, hoofd-receptie, hoofd-huishouding, Ebo – hij was hoofd-bediening toen – en ik. Er werd aan teambuilding gedaan om de neuzen dezelfde kant op te krijgen, waarbij we letterlijk bergen beklommen. Er werd echt in de medewerkers geïnvesteerd.”
Ook vertelt Ineke vol trots over haar favoriete plek in het hotel, het Grand Café. “Ik vind het Grand Café zo gezellig. Ik heb er veel tijd doorgebracht tijdens mijn werk. De bar komt uit Argentinië. Ik weet nog dat de bar in delen binnenkwam. We dachten: laat hem passen. De pootjes moesten eronder weggezaagd worden, maar hij paste precies. Er ging een gejuich op. Wat een pracht stuk. Door die bar heeft het café een hele andere uitstraling gekregen.”
“Alle gebeurtenissen die ik in het hotel met mijn collega’s heb meegemaakt maken het werk mooi. Het is gewoon leuk om te doen”, vertelt Ineke vol trots. “Het 100-jarig bestaan van Grand Hotel Wientjes mag ik hopelijk meemaken als gast. Tot aan mijn pensioen zou ik hier zeker willen blijven werken. Ik hoop dat ze me dan herinneren als een vrolijke en enthousiaste medewerker.”
Het is feest, want Bilderberg Grand Hotel Wientjes bestaat deze maand 90 jaar! Hier zijn wij, samen met alle mensen die zich inzetten voor het hotel, natuurlijk enorm trots op. Ter ere van dit jubileum hebben wij verschillende mensen gesproken over hun tijd bij Grand Hotel Wientjes. Wil je alle artikelen lezen? Ga dan naar ons blog.
Frieda De Gunst
Mooi geschreven Ineke. Voor mij blijf jij het gezicht van Wientjes hoor, altijd vrolijk en behulpzaam.
Marjo Alles-Diender
Ineke, wat een leuk enthousiast verhaal!! Je hebt veel veranderingen goed doorstaan en Ik hoop van hárte dat je hier, bij Wientjes, met veel plezier, en de waardering die je toekomt, je pensioen mag halen!
Mijn inmiddels overleden zus Anja Diender was er destijds werkzaam In de receptie en leerde haar man Bart Dirne kennen, die toen stage liep vanuit de hogere hotelschool. Ook mijn schoonzus Frieda Diender Meester was met veel plezier werkzaam In de receptie bij Wientjes. Het terras en grand café bezoek Ik tegenwoordig nog graag. Uit jeugdsentiment én omdat het fijn vertoeven is.