Mijn #outofoffice: Eppo van Nispen tot Sevenaer

Waar komt de directeur Beeld & Geluid tot bezinning? De energieke Eppo van Nispen tot Sevenaer neemt ons mee naar zijn ultieme #outofoffice-plekken: het strand en de auto.

    Eppo van Nispen tot Sevenaer is directeur bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Hij leidt zijn team met een flinke dosis energie, luidkeelse begroetingen en volledige overgave. Maar waar komt deze charismatische directeur tot rust? Van Nispen tot Sevenaer neemt ons mee op pad. “Als je veel stress hebt, spijbel dan eens!” 

    “Mijn werkdag begint met een vast ritueel. Zodra ik binnenloop geef ik vanaf het atrium een enorme gil: goooooedemoooorgen! Uit alle hoeken en gaten van het gebouw – vijf verdiepingen – krijg ik dan een goedemorgen terug. Mensen moesten hier in het begin aan wennen, maar het geeft een slinger van energie aan de dag.

    Mijn werkplek is adembenemend en het maakt mij blij om naar binnen te gaan. Net een kunstwerk. De gevelplaten van Jaap Druksteen vertellen samen een verhaal over onze nationale identiteit en binnen ligt een van de grootste media-archieven ter wereld, voor de eeuwigheid. Beeld en Geluid heeft 150 mensen in dienst, zestig publieksbegeleiders en ook nog eens zestig vrijwilligers. We ontvangen 225.000 bezoekers per jaar.

    Sinds 2018 ben ik hier directeur en elke dag is anders. Ik woon elders maar mijn instelling is Rotterdams – ik kan heel goed lullen maar er moet vooral gepoetst worden. Het aantal vergaderingen beperk ik tot een minimum, ik wil een vrije agenda hebben. Ik wil vooral vooruit denken en niet met navelstaarderij bezig zijn. Sommige werkoverleggen doe ik bijvoorbeeld via Whatsapp. In plaats van dat je een half uur zit te overleggen kom je binnen dertig seconden met een oplossing voor een bepaalde kwestie. En op andere momenten ga ik juist een uur zitten met één medewerker.

    “Ik vind de zee zo machtig en krachtig: water en mens zijn gelukkig verbonden.”

    Voor mij is het strand de plaats waar ik tot rust kom. Door het uitzicht op de oneindige zee met de verre horizon. Ik ga er vaak heen om mijn hoofd leeg te maken. De ene keer doe ik dat alleen, de andere keer met het gezin en onze Schotse Collie genaamd Pepper. Ik vind het niet erg om een beetje af te zien als het regent. Meestal loop ik op blote voeten, maar in de wintertijd zorg ik altijd dat ik een paar laarzen achterin de auto heb. Ik vind de zee zo machtig en krachtig: water en mens zijn gelukkig verbonden. De zee komt en gaat en geeft en neemt. Als ik op het strand ben moet ik altijd even in het water staan.

    Het volledige artikel lezen? Dat kan hier.

    Auteur: Jonas Kooijman | Beeld: Julie Hrudova

    Laat een reactie achter